tag:blogger.com,1999:blog-77077090236139542142024-03-14T10:01:09.875-07:00nauka japonskiegoUnknownnoreply@blogger.comBlogger14125tag:blogger.com,1999:blog-7707709023613954214.post-25659044157876285212012-06-02T00:24:00.000-07:002012-06-02T00:24:26.036-07:00Podsumowanie majaJuż czerwiec, więc pora podsumować poprzedni miesiąc - maj.<br />
<br />
Wstyd się przyznać, ale nie poczyniłem żadnych postępów odnośnie nauki japońskiego. Totalne null, zero, 0 :-(<br />
Maj tak szybko minął, że nawet się nie spostrzegłem, że nic nie osiągnąłem w nauce japońskiego. W czerwcu nie dopuszczę do tego ponownie.<br />
<br />
Natomiast jeśli chodzi o bloga to jestem z siebie zadowolony bo znalazło się kilka ciekawych artykułów.Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7707709023613954214.post-20922014295999192932012-05-17T12:04:00.000-07:002012-05-17T12:04:00.542-07:00Japońskie szkolnictwo cz.4<h2 class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-size: large;">Japońskie szkolnictwo cz. 4 </span></span></h2>
<h3 class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Kształcenie kadr naukowo-badawczych</span></h3>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Droga
Japończyka do kariery naukowej prowadzi przez studia podyplomowe, pracę
badawczą podejmowaną w ramach studiów oraz doświadczenia praktycznego
zdobywane w tym czasie. Studia podyplomowe przeważnie podejmowane są w
zakresie dyscypliny naukowej studiowanej w czasie czteroletniego kursu.
Po ukończeniu studiów podyplomowych większość osób zasila kadry
uniwersyteckie i naukowo-badawcze w placówkach naukowych szkolnictwa i
przemysłu. Studia podyplomowe może podjąć każdy Japończyk, który jest
absolwentem uniwersytetu i posiada tytuł gakushi. Można jednak przejść
przez dwa etapy: dwuletni kurs prowadzący do uzyskania stopnia shushi
(brytyjski odpowiednik master);</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">trzyletni
kurs przynoszący stopień hakushi (brytyjski odpowiednik doctor).
Stopnie shushi i hakushi przyznawane są we wszystkich dyscyplinach
naukowych z wyjątkiem medycyny i stomatologii, w których po czterech
latach studiów podyplomowych nadaje się stopień doktora. Podobnie Jak na
studiach dyplomowych, na studiach podyplomowych obowiązuje system
kredytowy, a credits uzyskuje się w ten sam sposób. Żeby dostać stopień:
- shushi - trzeba zdobyć 30credit (egzamin z badań i eksperymentów,
pisemna praca z tych badań, końcowe egzaminy), - hakushi – trzeba mieć
najpierw shushi, poza tym 50 credits,(egzamin z przedstawionej pracy,
egzaminy końcowe), Trzeba zaznaczyć, że studia podyplomowe zwykle trwają
dłużej od przewidzianych dwóch lub trzech lat. W praktyce minimum
czasu, który potrzebny jest do uzyskania stopnia naukowego shushi,
wynosi 3-4 lata, a do stopnia hakushi 4-6 lat.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Rozwój
szkolnictwa japońskiego osiągnął już ten poziom, na którym problemem
nie jest kogo uczyć, lecz czego i jak uczyć. Liczba kandydatów
zgłaszająca chęć nauki w pełnym cyklu szkoły średniej rośnie z roku na
rok.Sprawia to, iż grupa nie uczącej się młodzieży między 15 a 17 rokiem
życia staje się coraz mniejsza. Stawia to przed władzami japońskimi
problem reorganizacji struktury kształcenia na poziomie
pozaobowiązkowym. Japoński system edukacyjny jest uznawany za jeden z
najlepszych systemów światowych. W międzynarodowych testach uczniowie
japońscy uzyskują najlepsze na świecie wyniki z przedmiotów ścisłych.
Mimo to, w 1988 roku wśród priorytetów rządowych znalazł się projekt
reformy oświaty. Dotychczasowy system oskarżano o to, że zbyt dużą wagę
przywiązuje się do współzawodnictwa w pamięciowym opanowywaniu
materiału.Nawyk uczenia się bowiem na pamięć hamuje rozwój twórczy, zaś
ostre współzawodnictwo jest przyczyną silnych stresów, co u jednych
dzieci powoduje silny wzrost agresji, a u innych prowadzi do depresji
nierzadko kończących się samobójstwem. Japonia ma największy na świecie
procent samobójstw wśród dzieci.W kwietniu 1992 roku wszedł w życie nowy
konkurencyjny program, który funkcjonuje w tej chwili równolegle ze
starym, powoli go wypierając. . Ponadto poszczególne szkoły mogą
wprowadzać własne programy autorskie, pod warunkiem zatwierdzenia ich
przez ministerstwo. Nowy program szczególny nacisk kładzie na użycie
komputerów do nauki. Każdy z osobna powinien mieć komputer połączony
końcówką z komputerem nauczyciela. Na monitorach uczniów wyświetlałyby
się materiały dotyczące lekcji (np. mapy, na których można powiększać
dowolnie wybrany odcinek, wykresy itp.), W szkole podstawowej w Mabashi
posunięto się jeszcze dalej. Tu języka ojczystego i matematyki uczniowie
uczą się wyłącznie przy użyciu komputera, Rola nauczycieli sprowadza
się jedynie do pisania i podsuwania uczniom odpowiednich programów. Jako
ważny element edukacyjny wprowadzono tam także opiekę nad zwierzętami.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><b>Kształcenie nauczycieli -</b>
nauczyciele są kształceni w różnych szkołach wyższych. Ci, którzy
zamierzają pracować w przedszkolach, szkołach podstawowych i niższych
klasach szkoły średniej, studiują w wyższych szkołach pedagogicznych,
uniwersytetach i kolegiach. Nauczyciele wyższych klas szkoły średniej
kształcą się tylko na uniwersytetach. Nauczyciele mający magisterium lub
stopień doktora cieszą się specjalnymi przywilejami.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Nauczyciel
szkoły podstawowej może uczyć wszystkich przedmiotów nauczanych w
szkole. Inaczej jest w przypadku szkoły średniej. Nauczyciele tego typu
szkół uczą tylko wybranych przedmiotów. Nauczyciele szkół publicznych
mają status urzędników państwowych. By dostać prace w szkole, kandydaci
muszą przejść dość skomplikowaną procedurę rekrutacji. Dotyczy to
również starania się o wyższe stanowisko (kierownika lub zastępcy
kierownika szkoły).Nauczyciele maja prawo dokształcania się i
doskonalenia na kursach w szkole i poza nią. Uczestnictwo w doskonaleniu
nie jest jednak obowiązkowe.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><b>Oświata dorosłych -</b>
zwiększenie się wolnego czasu, wyższe zarobki,postępujący proces
starzenia się społeczeństwa, postęp nauki i techniki -wszystko to
przyczyniło się do wzrostu zapotrzebowania na oświatę ciągłą. W
inicjatywy oświatowe zaczynają się włączać: opieka społeczna, agendy
Ministerstwa Pracy, a przede wszystkim zakłady pracy. Inicjatywy te nie
zmierzają do tworzenia możliwości zdobywania świadectw i dyplomów, ale
do uświadomienia społeczeństwu konieczności uczenia się, aby ułatwić
każdej Jednostce życie w szybko zmieniającym się społeczeństwie. Oświata
ta ma wiec przede wszystkim wymiar społeczny. Odbywa się w
bibliotekach, muzeach, klubach,ośrodkach dokształcania i doskonalenia,
poprzez uczestnictwo w rożnych seminariach, warsztatach, a nawet
wykładach publicznych, kursach korespondencyjnych lub grupach
dyskusyjnych w Internecie.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<h3 class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Problemy do rozwiązania w XXI wieku</span></h3>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Można
oczekiwać, ze Japonia w XXI wieku odejdzie od ideałów równości
oświatowej na rzecz kształcenia zdywersyfikowanego, uzależnionego od
zdolności i zainteresowań jednostki. Zmiana orientacji może okazać się
tym bardziej racjonalna, że w Japonii nadchodzi niż demograficzny.
Jednym z największych wyzwań, z jakim będzie musiała się zmierzyć szkoła
japońska,pozostaje odpowiedź na pytanie, na ile szkoła będzie mogła
przekazywać nową wiedzę, która gwałtownie się zwiększa. Stworzenie
skutecznie działającej infrastruktury oświatowej, by umożliwić
realizacje ideału oświaty permanentnej,może okazać się niełatwym
zadaniem. Nie można tez zapominać o tym, ze Japonia powinna jeszcze w
większym stopniu otworzyć się na świat zewnętrzny i próbować włączyć się
do rozwiązywania problemów globalnych, jak zanieczyszczone środowisko,
konfrontacja między Północą a Południem, demograficzna eksplozja krajów
najbiedniejszych itp. By osiągnąć te cele, trzeba zacząć od szkoły.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Czego można nauczyć się od Japończyków? ( Różnice pomiędzy amerykańskim a japońskim systemem nauczania)</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Czytelnicy
„American Educator” znają już chyba dokonania Harolda Stevensona i
Jamesa Stiglera naukowców pionierskie studia przekrojowe systemów
edukacyjnych Japonii , Chin, Tajwanu wyjaśniły częściowo przynajmniej
problem znaczących różnic w osiągnięciach na korzyść uczniów z tych
państw w porównaniu z młodymi Amerykanami. I dysproporcja ta ciągle
wzrasta. NP. studium porównawcze wyników pierwszo – oraz
pięcio-klasistów z USA, Tajwanu i Japonii wykazało ze najlepsza klasa
amerykańska okazała się najgorsza niż najsłabsza japońska i 19 na 20
badanych klas z Tajwanu; inne badania potwierdziły te -niezbyt
optymistyczne - rezultaty. Szukając wyjaśnienia problemu Stevenson i
Stigler oraz ich międzynarodowy zespół współpracowników nie
skoncentrowali się jednak na dowiedzeniu popularnej hipotezy , istnieją
znaczące różnice intelektualne pomiędzy amerykańską a azjatycką
populacja dziecięcą. Spędzili setki godzin na obserwacji porównawczej
lekcji prowadzonych w szkołach podstawowych, przeprowadzili setki
dyskusji z nauczycielami i dyrektorami ,przeanalizowali takie czynniki
jak treść nauczania i jego układ, liczbę godzin nań przeznaczoną,
przygotowanie nauczycieli, wpływ odgórnych wytycznych dotyczących
programów, stosunek do edukacji różnych kręgów społecznych, rolę rodzin,
wiarę w sukces oraz zdolności, a także oczekiwania wobec uczniów.
Niesugerując bynajmniej , iż powinniśmy czy tez możemy zaimportować
konkretne elementy z chińskiego lub japońskiego kręgu kulturowego
Stevenson i Stigler pokazali jednakże że warto uczyć się , studiując
tamtejsze systemy oświatowe.”Znaczenie danego zagadnienia wyłania się
niejednokrotnie dopiero w drodze kontrastu” – napisali . „Zwykle nie
rozumiemy co znaczy popracować ciężko ,póki nie dostrzeżemy takiej pracy
u innych . Nie pojmiemy, jakie zadania potrafi wypełnić nasza młodzież,
póki nie zobaczymy ich wykonywanych przez inne dzieci ... Przekrojowe
studia porównawcze pomogą nam rozpoznać cechy charakterystyczne naszej
kultury, których dotychczas nie dostrzegaliśmy, będąc zbyt blisko niej”</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Aby
dać amerykańskim nauczycielom bliższe pojecie co do tego , jak wygląda
praca pedagogiczna w krajach azjatyckich Stevenson i Stigler
kilkakrotnie już opublikowali rezultaty swych dociekań. Jednym z
ciekawszych projektów stało się przetłumaczenie typowego tekstu </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">(kl.1
– 6) japońskich podręczników do nauki matematyki oraz - co jeszcze
istotniejsze, bo uwypuklające odmienne od amerykańskiego podejścia do
nauczania - towarzyszących im podręczników pomocniczych dla nauczyciela.
Analiza jednego z nich dotycząca zagadnienia wprowadzenia pojęcia
ciężaru dla trzech klas dostarczyć może ciekawych spostrzeżeń ,nie tylko
nauczycielom matematyki. Książka składa się z trzech części . Pierwsza
podobnie jak jej amerykańskie odpowiedniki, bazując na rozkładzie
materiału relewantnym do podręcznika uczniowskiego , dostarcza wskazówek
metodycznych dla nauczycieli oraz „klucza do ćwiczeń, a także określa
cel poszczególnych lekcji z wyszczególnieniem niezbędnych pomocy.
Odpowiednika drugiej części nauczycielskiego podręcznika daremnie by
szukać nie tylko chyba w amerykańskich pomocach : zawiera on niebanalnie
pogłębiona refleksje dotyczącą omawianego zagadnienia, w tym przypadku
pojęcia ciężaru . Od tej właśnie sekcji każdy pedagog powinien
rozpoczynać lekturę, ma ona pomóc ona bowiem we wprowadzeniu tego
pojęcia w klasie - wyszczególnia ona cele kursu jako całości, ukazuje
potencjalne momenty trudności, prezentuje inne pojęcia ,związane z innym
zagadnieniem. Ostatni fragment książki ukazuje , jak poszczególne
tematy przerabiane w danym semestrze maja się do całości programu
nauczania matematyki w klasach od 1 – 6, a tym samym przypomina co
zostało omówione wcześniej , a czego jeszcze nauczać się będzie w
przyszłości.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Najbardziej
chyba jaskrawa różnica w organizacji programu nauczania to fakt, ze
zgodnie z modelem amerykańskim wraca się do omawianego zagadnienia–
często pobieżnie - wielokrotnie , podczas gdy w Japonii z każdym tematem
czeka się na właściwą chwilę i realizuje go starannie , przeznaczając
nań sporo czasu. W USA pojecie ciężaru pojawia się kilkakrotnie – przy
okazji omawianie zagadnienia innych typów pomiarów (w tym także
temperatury i czasu) –odzwierciedla to tamtejsze , znane dobrze
„spiralne” podejścia do nauczania :tematy prezentowane są wielokrotnie
na przestrzeni wielu lat.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Niebezpieczeństwo
stosowania podejścia spiralnego polega jednak nie tylko na nie wielkiej
ilości czasu , przeznaczonej jednorazowo na realizacje tematu :
Stevenson i Stigler zauważają : „amerykańscy nauczyciele zniechęceni
ogromem materiału, często pomijają pewne jego partie, gdyż wiedzą, że
najpewniej w przyszłości powróci do nich inny nauczyciel - różne
fragmenty pomijane są przez różnych nauczycieli, stad niemożliwe dociec
później, z czym właściwie uczniowie już się zapoznali... Podręczniki
azjatyckie natomiast bazują na założeniu ze jeśli dane pojęcie lub
umiejętność wpojone zostanie w uczniów odpowiednio dobrze za pierwszym
razem nie ma potrzeby doń wracać na dalszych etapach nauki.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Bibliografia: </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Frątczak Jan „Pedagogika porównawcza. Teksty, opracowania,zadania”, Wydawnictwo Uczelniane WSP w Bydgosz Warszawa 1995.„Żak” </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">(red.)
Leppert Roman: Edukacja w świecie współczesnym, Oficyna Wydawnicza
„Impuls”, Kraków 2000 Pachociński Ryszard: Współczesne
systemyedukacyjne. Warszawa 2000, IBE, </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Sawicka – Wilgusiak Sabina: Szkolnictwo w Japonii. „Edukacja”1998,nr 1, s. 98-99 </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Włoch Stanisława: Wychowanie przedszkolne w Japonii. „Wychowanie w Przedszkolu” 1992, nr 10 </span></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7707709023613954214.post-88473250746120167452012-05-14T12:02:00.000-07:002012-05-14T12:02:00.431-07:00<h2 class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Szkolnictwo japońskie cz. 3 </span></h2>
<h3 class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"> </span></h3>
<h3 class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Szkolnictwo wyższe</span></h3>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">W Japonii istnieją trzy rodzaje szkół wyższych: - skrócone 2- i3-letnie szkoły wyższe - wyższe szkoły techniczne - uniwersytety.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><b>Skrócone szkoły wyższe</b> -
absolwenci szkoły średniej II stopnia mogą uczęszczając do rożnego
rodzaju szkół wyższych o 2- i 3-letnim cyklu nauczania,Szkoły te oferują
różne kierunki studiów np. humanistykę, socjologię, ekonomie i inne.
Kształcą się w nich przeważnie kobiety. Po ukończeniu skróconej szkoły
wyższej absolwenci podejmują pracę. Ukończenie tego typu szkoły nie
zamyka możliwości dalszego kształcenia. W całym kraju istnieje 595
kolegiów, w których studiuje 530 tys. studentów (1993). Większość z tych
placówek to szkoły prywatne.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<b><span style="font-size: medium;"><br /> </span></b></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><b>Wyższe szkoły techniczne</b> –
do szkół tych mogą wstępować uczniowie z ukończoną szkołą średnią I
stopnia. Nauka trwa 5 lat. Program studiów podzielony jest na dwa cykle:
3 lata, 2 lata zaawansowanych studiów technologicznych. Wyższe szkoły
techniczne oferują naukę na różnorodnych kierunkach, np. mechanicznym,
elektrycznym, chemicznym. Absolwenci otrzymują stopień inżyniera i
przeważnie podejmują prace w przemyśle. Mogą jednak ubiegać się o
możliwość dalszego studiowania na kierunkach technicznych w
uniwersytetach. . Istnieją tylko 62 takie szkoły w Japonii, w których
uczy się55 tys. studentów (1993).</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><b>Uniwersytety</b> —
prawo ubiegania się o przyjęcie na studia uniwersyteckie ma każdy
absolwent drugiego (wyższego) cyklu szkoły średniej. O przyjęciu na
studia decyduje egzamin (oceny na świadectwie szkoły średniej nie mają
znaczenia), który obejmuje przedmioty: języki obce (angielski,
niemiecki,francuski) - jeden do wyboru i, japoński + matematyka, dwa
przedmioty przyrodnicze do wyboru spośród: fizyka, chemia, biologia,
geografia, dwa przedmioty społeczne i historia Japonii, historia świata,
geografia, polityka,ekonomia, etyka lub wychowanie moralne. W sumie
każdy uczeń zdaje 7przedmiotów.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Studia
uniwersyteckie trwają 4 lata, wyjątkiem są studia medyczne,które trwają
6 lat. Uniwersytety prowadzą również dodatkowe studia, tzw.Magisterskie
oraz doktoranckie. Studia magisterskie trwają 2 lata, natomiast
doktoranckie 5 lat (na medycynie 4 lata). Rok akademicki obejmuje 210
dni,czyli 35 tygodni nauki. łącznie z czasem przeznaczonym na końcowe
sesje egzaminacyjne. Materiał zawarty w programie studiów, niezależnie
od studiowanego kierunku, można podzielić na następujące grupy: pierwsza
-przedmioty o charakterze ogólnokształcącym; druga - języki obce;
trzecia —program wychowania fizycznego; czwarta – przedmioty zawodowe i
kierunkowe;</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Przedmioty
z grup pierwszej, drugiej i czwartej są w ogólnych wytycznych studiów
uniwersyteckich podzielone na obowiązkowe i fakultatywne.Uznanie
przedmiotu za obowiązkowy lub fakultatywny zależy od programu studiów
realizowanego na określonym wydziale. W szkolnictwie wyższym w Japonii
za wydaje uznano takie formy kształcenia, jak: wykład, seminaria,
ćwiczenia,konwersatoria, praktyki zawodowe.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">System
egzekwowania nabytej wiedzy w czasie roku akademickiego,sprawdzanie
stopnia opanowania wiedzy zawartej w programie studiów oparty jest na
amerykańskim systemie tzw. Credit hours. Termin ten nie ma odpowiednika w
języku polskim. Pewnych analogii można doszukać się między
polskim,,zaliczeniem" a amerykańskim credit. Credit przyznawany jest na
podstawie zadowalającego udziału studenta w zajęciach oraz na podstawie
pozytywnych ocen z testów, kolokwiów i egzaminów. Ukończenie studiów
wymaga zdobycia 124credits. W praktyce jednak większość studentów kończy
studia mając 140 credits.Wymagana liczba credit różni się w zależności
od tego, do jakiej grupy przedmiotów się zalicza. - przedmioty
ogólnokształcące - 36 credits, - języki obce - 8 credits, - wychowanie
fizyczne - 4 credits, - przedmioty zawodowe i kierunkowe - '76 credits.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Uzyskaniu
1 credit jest jednoznaczne z zaliczeniem 45 godzin oraz pozytywnym
zdaniem testu – kolokwium. Studia trwają 4 lata i dostaje się tytuł
gakushi (odpowiednik naszego magistra) Istnieje 25 stopni, np.: gakushi
literatury gakushi nauk ścisłych gakushi nauk rolniczych itp.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">W
Japonii istnieją 534 uniwersytety przyjmujące na studia prawie2,5 min
osób (1993). Większość (75%) to placówki prywatne. Duże wzięcie wśród
studentów mają nauki społeczne (40%), inżynieria (20%), nauki
humanistyczne(16%), pedagogika 7%), a kilka innych dyscyplin (nauki
przyrodnicze, rolnictwo, medycyna) - po 3%. W tej kategorii działają
również uniwersytety otwarte.</span></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7707709023613954214.post-30207152959156392162012-05-12T12:01:00.000-07:002012-05-12T12:01:00.485-07:00Japońskie szkolnictwi cz.2<h2 class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Japońskie szkolnictwo cz.2 </span></h2>
<div class="ct" style="color: black;">
<br /></div>
<h3 class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Szkolnictwo podstawowe i średnie</span></h3>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><b>Przedszkola</b> –
mają za zadanie zapewnić dzieciom 3-5 letnim odpowiedni rozwój umysłowy
i fizyczny przez stworzenie odpowiednich warunków środowiskowych oraz
prowadzenia nauki dostosowanej do ich poziomu umysłowego i zdolności. W
80% są to placówki prywatne.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Ministerstwo
Oświaty sformułowało 5 głównych celów metodycznych,które powinny być
przestrzegane przez nauczycieli i wychowawców w procesie twórczego
wychowania dzieci japońskich. Wychowanie to nie tylko jednostronne
sugestie norm, ale obraz życia we współczesnym świecie. Zadaniem
nauczyciela jest nie uczyć, a żyć z dziećmi; w procesie wychowania
wykorzystywać naturalne warunki i sytuacje życia codziennego oraz być
wzorem i przykładem społecznego i moralnego wychowania. Wychowanie
powinno być nastawione na kształtowanie określonych jakościowo norm, bez
których me można wyrosnąć na dobrego,zdyscyplinowanego i pracowitego
obywatela Japonii.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Nauczyciel
winien dążyć do tego, aby w twórczym procesie nauczania dzieci
uświadamiać im obecność i interesy innych członków społeczności ich
wzajemne zależności. Ważną formą wychowania jest wychowanie grupowe.
Przy tym kryterium efektywności to nie rezultat i jakość pracy
poszczególnych dzieci alei całej grupy. Konieczne jest uczestniczenie
wszystkich dzieci w obcowaniu i pracy, co pozwala na uświadomienie
każdemu z nich jego roli, jaką spełnia w społeczności.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Należy
przyuczać dzieci do rozwiązywania trudnych problemów grupy,a także
swoich indywidualnych. Uczyć samodzielności i umiejętności pokonywania
trudności. Dzieci powinny pojąc, ze zakazy i normy życia w grupie i
społeczeństwie, a także ich przestrzeganie to obowiązkowa potrzeba
każdego człowieka.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Szkoły podstawowe i niższe średnie –
uczęszczanie do szkoły podstawowej i średniej niższej jest w Japonii
obowiązkowe i trwa 9 lat (6 + 3) – 6-letnia szkoła podstawowa, 3-letnia
szkoła średnia I stopnia. Praktycznie wszystkie dzieci w Japonii są
zapisywane tak do szkoły podstawowej jak i szkoły średniej I stopnia.
Kształcenie na tym poziomie jest obowiązkowe, tak więc pierwsza selekcja
następuje dopiero po przejściu do szkoły średniej II stopnia.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Nauka
w szkole podstawowej obejmuje nauczanie przedmiotowe, moralne oraz
kształcenie umiejętności intelektualnych i praktycznych. Na przykład w
VI klasie szkoły podstawowej dzieci uczą się 6 przedmiotów w ciągu 1015
lekcji(45-minutowych) w roku. Podręczniki zatwierdzane do użytku przez
Ministerstwo Oświaty są bezpłatne. W 1993 r. w 24 tys. państwowych szkół
podstawowych znalazło się prawie 9 min dzieci (99% grupy wieku).</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Uczeń
musi zabierać ze sobą do szkoły: tornister, czapkę, tenisówki do
chodzenia po szkole, strój gimnastyczny, kąpielówki i inne dodatki
określone przez szkołę. Szczególnie ważny jest kolor stroju
gimnastycznego i czapki ponieważ dzięki nim wiadomo, z której klasy jest
dany uczeń. Każda szkoła określa w regulaminie szkolnym inne kolory
czapek i strojów gimnastycznych dla swoich uczniów.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Obowiązuje
następująca skala ocen: trzystopniowa w szkołach podstawowych: 1,2,3 –
„3” jest ocena najlepszą, pięciostopniowa w szkołach średnic od 1 do 5 –
„5” jest oceną najlepszą. Oceny jednak nie mają znaczenia.Wystawia się
je tylko dla wiedzy rodziców i nauczycieli. Nie mają również związku z
promocją do następnej klasy, gdyż nigdy nie zostawia się ucznia na drugi
rok w szkole podstawowej i średniej I stopnia. W szkole podstawowej
ocenia się uczniów na podstawie wyników osiągniętych w testach i na
klasówkach,które nauczyciel przeprowadza po określonym dziale.
Nauczyciel sam decyduje kiedy, z czego i w jakiej formie zrobić
sprawdzian. Przeważnie nie zdarzają się odpowiedzi ustne.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">W
szkole średniej pięć razy w roku przeprowadza się testy z pięciu
najważniejszych przedmiotów. Uczniowie ze wszystkich szkół piszą je
jednocześnie. Pytania są ustalane przez władze okręgu, a sprawdzają je
nauczyciele uczący w danej szkole. System tez obowiązuje w szkołach
średnich II stopnia. Oprócz kontynuowania nauki przedmiotów
ogólnokształcących rozpoczętych w szkole podstawowej, uczniowie uczą się
ochrony zdrowia i przedmiotów przed zawodowych. Nauka języków obcych
nie jest obowiązkowa, jednak prawie wszyscy uczniowie uczą się języka
angielskiego. Minimalna liczba godzin lekcyjnych w ciągu roku wynosi
1050 (50-minutowe). Również na tym szczeblu szkoły podręczniki są wolne
od opłat.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<br /></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">W
1993 r. w niższych klasach państwowej szkoły średniej znalazło się
prawie 55% grupy wieku, natomiast w niższych klasach średnich szkół
prywatnych było jedynie 5% grupy wieku. W szkole średniej niższego
stopnia obowiązuje mundurek. W obrębie jednej szkoły wszyscy noszą takie
same mundurki,ale każda szkoła ma swój określony krój mundurków.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Zarówno
w szkole podstawowej jak i średniej dzieci żywią się w stołówkach. Od
poniedziałku do piątku wszyscy gromadzą się w porze obiadowej i jedzą
ten sam posiłek. Zazwyczaj jest to mleko, chleb, dodatki (na przykład
sałatka z wodorostów), ale zdarzają się szkoły, gdzie można zjeść ryż i
spaghetti. Do przedmiotów nauki w szkole podstawowej należą: język
japoński,arytmetyka, przyroda, ogólna wiedza o społeczeństwie,
wychowanie fizyczne,muzyka, plastyka, zajęcia praktyczno-techniczne.
Angielski zaczyna się od pierwszej klasy szkoły średniej niższego
stopnia. Lekcje trwają 50 minut, a przerwy między każdymi zajęciami 5
minut. Uczniowie przychodzą najczęściej na8:30, odbywa się apel poranny i
przed 9:00 zaczynają się lekcje. Przedpołudniem są 4 lekcje, około
godziny 12:30 jest lunch i od 13:00 zaczyna się pierwsza popołudniowa
lekcja. Ostatnia szósta kończy się około 15:00.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Wraz
z rozpoczęciem nauki w szkole średniej niższego stopnia po zajęciach,
na boiskach, salach gimnastycznych i w salach lekcyjnych odbywają się
zajęcia kółek zainteresowań, które trwają mniej więcej do godziny
szóstej.W szkołach zawsze jest boisko 200 metrowe, 25 metrowy basen
pływacki, a w salach gimnastycznych dwa boiska do koszykówki.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Do
największych wydarzeń szkolnych zaliczane są: inauguracja uczniów
pierwszych klas, rozgrywki sportowe, olimpiada plastyczna i zakończenie
roku szkolnego. Oprócz tego jako zajęcia pozaszkolne organizowane są
praktyczne zajęcia z wiedzy o społeczeństwie, krótkie wycieczki oraz
kilkudniowe wyjazdy turystyczne.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">W
szkole podstawowej i średniej niższego stopnia wprowadzono
eksperymentalny tok nauczania i za zgodą dyrektora szkoły dziecko może
wcześniej zacząć zapoznawać się ze szkołą.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><b>Szkoły średnie wyższe</b>
– uczniowie, którzy ukończą szkołę średnią I stopnia, mogą kontynuować
naukę w szkole średniej wyższej, określanej jakoszkoła średnia II
stopnia. Uczniowie przyjęci zostają do szkoły średniejwyższej po zdaniu
egzaminu wstępnego, składającego się z pięciu
najważniejszychprzedmiotów. Wyróżnić można 3 rodzaje szkół średnich II
stopnia: stacjonarną,okresową, korespondencyjną.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Nauka
w stacjonarnej szkole średniej II stopnia trwa 3 lata, w pozostałych
nauka jest wydłużona do czterech i więcej lat. Mimo iż nauka w wyższych
klasach szkoły średniej nie jest obowiązkowa, to jednak prawie 96%
absolwentów niższych klas szkoły średniej uczy się dalej. Na tym
szczeblu szkoły obowiązuje czesne.Za podręczniki i inne pomoce naukowe
trzeba również płacić.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Okresowe
szkoły średnie II stopnia podzielone są na dzienne i wieczorowe.
Przeważają jednak szkoły wieczorowe przeznaczone dla uczniów
pracujących. W szkolnictwie średnim można wyróżnić szkoły średnie wyższe
II stopnia: - tzw. Full-time – pełny program nauczania realizowany jest
w ciągu trzech lat, - tzw. Part-time — pełny program nauczania
realizowany w ciągu czterech lat. Szkoły średnie pierwszego typu
przeznaczone są przede wszystkim dla uczniów, którzy zamierzają podjąć
studia wyższe, a szkoły drugiego typu dla uczniów zamierzających po ich
ukończeniu podjąć pracę zawodową) w wybranym kierunku. Można wybierać
m.in. następujące rodzaje szkół średnich zawodowych:techniczne,
handlowe, rolnicze, rybołówstwa, sztuki zdobniczej, sztuk
pięknych,matematyczno-przyrodnicze itp.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Wśród
japońskich szkół średnich II stopnia istnieją również tak zwane
Miscellaneous Schools (czyli szkoły roczne), które dają rozmaite
wykształcenie zawodowe, przygotowując do wykonywania określonego zawodu,
np.kierowcy, bibliotekarza, krawca, kucharza itp. Stanowią one system
uzupełniający kształcenie średnie II stopnia i w zasadzie nie mieszczą
się w ramach oficjalnego systemu nauczania. Z reguły rozpoczynają w nich
naukę uczniowie, którzy nie zostali przyjęci do innych szkół średnich
II stopnia.Oceny, podobnie jak w szkole średniej I stopnia, nie mają
większego znaczenia.Na tym poziomie można pozostawić ucznia na drugi rok
w tej samej klasie jednak zdarza się to bardzo rzadko.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Po skończeniu szkoły średniej wyższego stopnia uczniowie nie zdają matury. Role matury pełnia egzaminy wstępne na studia.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><b>Szkolnictwo specjalne</b> -
celem szkół specjalnych jest pomoc dzieciom fizycznie lub umysłowo
upośledzonym w zdobyciu wykształcenia odpowiadającego ich poziomowi. W
Japonii wyróżnia się trzy typy szkół specjalnych: szkoły dla
ociemniałych, szkoły dla głuchych, szkoły dla dzieci z innymi rodzaju
upośledzeń ( szczególnie dla dzieci kalekich nic mogących się
samodzielnie poruszać). Każdy rodzaj szkoły specjalnej kształci na
poziomie podstawowym i średnim I stopnia. Tylko niektóre z nich prowadzą
klasy szkoły średniej II stopnia. Przekazywana w tych szkołach wiedza
ma charakter praktycznych umiejętności. Pozwala pokonać umysłową lub
fizyczna ułomność i ułatwia życie oraz pracę.</span></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7707709023613954214.post-37590009465439221822012-05-09T11:58:00.000-07:002012-05-09T11:58:00.577-07:00Japońskie szkolnictwo cz.1<div class="bl_tImg edit_ramka12" style="color: black;">
<div class="bl_ti">
Dziś o nauce japońskiego od troszkę innej strony. Mianowicie czas na cykl dłuższego artykułu na temat szkolnictwa w Japonii. System różni się trochę od tego znanego w Polsce i jest dość interesujący.<br />
<h2>
Japońskie szkolnictwo cz.1</h2>
<h3>
Podział Szkół w Japonii</h3>
</div>
</div>
<img height="6" src="http://japan-ana-i-kroczix.blog.onet.pl/0" style="color: black;" width="6" /><div class="pct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Już
od ponad stu lat japońskie szkolnictwo poddawane jest co pewien czas
gruntownym reformom. Pierwsza z nich miała miejsce w tzw. epoce Meiji
(1868 – 1912) kiedy to usunięto rządy szoguna i przystąpiono do
modernizacji kraju na wzór zachodni. Wtedy wydano też rządową „ustawę o
edukacji”(1872) która zapoczątkowała rozwój nowoczesnego systemu
szkolnego w Japonii . W latach 1886 – 1916 zintensyfikowano te
modernizacyjne poczynania,po czym nastąpił okres ekspansji edukacyjnej
(1917 – 1937) i związanej z nim rozbudowy szkół różnych typów i
poziomów, łącznie z uniwersytetami. Z kolei lata 1937 –1945 przyniosły
uniformizacje i faszyzacje edukacji japońskiej, okres powojenny– jej
demokratyzacje.</span></div>
<div class="pct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Wyrazem
przemian jakie zaszły w tej edukacji po 1945 roku jest chociażby
artykuł I „zasadniczego prawa o wychowaniu”, który głosi że „edukacja
powinna zmierzać do pełnego rozwoju osobowości do wychowania ludzi
zdrowych pod względem umysłowym i fizycznym miłujących prawdę i
sprawiedliwość , ceniących pracę, wskazujących głębokie uczucie
odpowiedzialności, wyposażonych w niezależne wartości duchowe oraz
budujących pokojowe państwo i społeczeństwo.”</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Dostrzeganie
znaczenia oświaty i kształcenia obywateli można zaobserwować XIX wieku.
Już wtedy w Japonii powołano 17 000 szkół. Tak szeroko zakrojone
kształcenie umożliwiło zmniejszenie stopnia analfabetyzacji do 50%ogółu
mężczyzn i 15% kobiet. Sytuacja ta jeszcze bardziej zmieniła się po II
wojnie światowej.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">W
ostatnich latach Japonia zajmuje na świecie czołowe miejsce pod
względem tempa rozwoju gospodarczego. Źródła sukcesów
gospodarczych,techniczno-przemysłowych i społecznych należy upatrywać w
rozwoju oświaty i wychowaniu młodego pokolenia. Do rozwoju oświaty po II
wojnie światowej w znacznym stopniu przyczyniły się Stany Zjednoczone
Ameryki Płn. (USA) - państwo okupujące Japonię po zakończeniu wojny.
Wprowadzane wówczas zmiany w systemie kształcenia i upowszechniania
nowoczesnej wiedzy wzorowane były na strukturach szkolnictwa
amerykańskiego. Zmiany te przetrwały do chwili obecnej.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Modernizację
japońskiego systemu kształcenia rozpoczęto od rozbudowy i
upowszechniania szkolnictwa podstawowego, które stało się obowiązkowe
dla wszystkich od 6 do 15 roku życia, oraz wzmocnienia i oprofilowania
szkolnictwa wyższego. Przyjęto jednotorowy układ kształcenia ograniczony
do6-letniej szkoły podstawowej oraz 3-letniej szkoły średniej niższej
(I stopnia)i szkoły średniej wyższej (II stopnia). Obecnie w Japonii
szkołę podstawową i średnią I stopnia kończy 100% dzieci. Do szkoły
średniej II stopnia idzie około90% dzieci, a kończy ją około 88%. Są to
wyniki rekordowe w skali światowej.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">We
wszystkich szkołach dominują przedmioty ogólnokształcące. Kadra
dydaktyczna (nauczycielska) wszystkich kategorii zawodowych jest dobrze
przygotowana zarówno z zakresu literatury, jak i przedmiotów ścisłych. W
nowym systemie znacznie podniesiono wymagania stawiane nauczycielom
szkolnictwa podstawowego i średniego w zakresie kwalifikacji oraz
wykształcenia. Szkoły pedagogiczne włączono do uniwersytetów jako
wydziały pedagogiczne.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Przedmioty
zawodowe w szkołach i liceach zawodowych (2-3-letnich)stanowią tylko
50% godzin, w tym 1/4 to zajęcia praktyczne w warsztatach i halach
produkcyjnych. System szkolny w Japonii obejmuje przedszkola, szkoły
podstawowe, średnie niższe i wyższe, policealne, politechniki i
uniwersytety.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Wprowadzenie
systemu 6 +3 + 4 (6 lat szkoły podstawowej, 3 lata szkoły średniej I
stopnia, 3 lata szkoły średniej II stopnia i 4 lata szkoły wyższej)
pociągnęło za sobą konieczność zreformowania również systemu zarządzania
szkolnictwem. Modernizując system szkolnictwa w Japonii, odeszli od
scentralizowanego szkolnictwa, pozostawiając duży zakres autonomii
władzom lokalnym zarządzającym szkołami wyższymi, średnimi a nawet
podstawowymi. Programy nauczania wydaje Ministerstwo Oświaty, Nauki i
Kultury.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Stanowią
one wytyczne, na podstawie, których przez poszczególne szkoły
opracowywane są programy szczegółowe, uwzględniając warunki, w jakich
dana szkoła funkcjonuje. Finansowanie oświaty publicznej znajduje się, w
gestii rządu, prefektur i terenowych władz oświatowych. Pieniądze
pochodzą z podatków i innych dochodów. Wydatki na oświatę w 1990 r.
wyniosły 115 mld $, co stanowiło 4,60/o PKB (16,5% budżetu państwa).
Natomiast całość wydatków na oświatę ze źródeł publicznych i prywatnych
wyniosła 168 mld $ w 1990 r., z czego 47,5% przeznaczono na oświatę w
ramach obowiązku szkolnego, 18,6% na wyższe klasy szkoły średniej, a
25,6% na szkolnictwo.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Na
podkreślenie zasługuje fakt, ze z budżetu państwa pokrywa się nie
więcej niż połowę wydatków na pensje nauczycieli zatrudnionych w
szkołach publicznych. Obecnie władze japońskie zmierzają do podniesienia
poziomu nauczania w szkołach podstawowych w różnych częściach kraju.
Chcą przeznaczyć znaczne fundusze na rozwój i rozbudowę szkół wiejskich
przez modernizację wyposażenia. Ponieważ w wielu szkołach uczy się ponad
50 uczniów w jednej klasie, władze dążą do zmniejszenia tej liczby. Rok
szkolny w Japonii zaczyna się 1 kwietnia, a kończy 31 marca następnego
roku.</span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;"><br /> </span></div>
<div class="ct" style="color: black;">
<span style="font-size: medium;">Rok
nauki w szkołach podstawowych i średnich I stopnia podzielony jest na
trzy semestry: semestr pierwszy trwa od kwietnia do lipca, semestr drugi
od września do grudnia, semestr trzeci od stycznia do marca. W
większości szkół średnich wyższych nauka odbywa się przez dwa semestry.
Semestr pierwszy w szkołach tego poziomu trwa od kwietnia do września,
semestr drugi od października do marca. Uczelnie wyższe również pracują
dwu semestralnie. We wszystkich typach szkół miesięczne wakacje są w
lecie (od końca lipca do początku września) oraz w okresie zimowym, na
przełomie starego i nowego roku(dwa tygodnie). Uczniowie w szkołach są
zmuszani do ślepej dyscypliny wobec nauczycieli. Program nauczania jest
ułożony w taki sposób, aby uczniowie opanowali ogromny materiał
pamięciowo.</span></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7707709023613954214.post-2718975231251085592012-05-09T11:45:00.000-07:002012-05-09T11:45:00.076-07:00Jak uczy się mózg<a href="http://www.newsfix.pl/wp-content/uploads/2011/10/1254880_shiny_brain_.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="250" id="il_fi" src="http://www.newsfix.pl/wp-content/uploads/2011/10/1254880_shiny_brain_.jpg" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="300" /></a>Rozwój mózgu przypomina rozwój profilu na portalu społecznościowym –
trzeba zbudować jak największą sieć aktywnych połączeń i wciąż
doświadczać czegoś nowego. Bill Lucas w książce „Twój umysł stać na
więcej” w bardzo prosty i zrozumiały sposób przedstawia neuronalne
podstawy uczenia się. Przyjrzyjmy się im po kolei.<br />
<span id="more-229"></span><br />
<h3>
<strong>1. Mózg <strong>lubi tworzyć połączenia i skojarzenia</strong></strong></h3>
Uczymy się przez doświadczenie, a neurony stają się drogami, przez
które przyjmujemy to doświadczenie. Kiedy myślisz, poznajesz coś nowego,
powtarzasz informacje neurony stymulowane są do wytwarzania i
wzmacniania połączeń między sobą. Im więcej się uczymy, tym bardziej
zwiększamy możliwości swojego mózgu. <strong>Proces uczenia się na poziomie chemii i fizjologii mózgu polega właśnie na tworzeniu połączeń</strong> (synaps). To właśnie ilość połączeń, a nie liczba komórek determinuje możliwości mózgu.<br />
<h3>
<strong>2. Mózg <strong>uwielbia poznawać świat i doszukiwać się w nim sensu</strong></strong></h3>
Mózg nieustannie poszukuje nowych doświadczeń. Kiedy dowiadujemy się
czegoś nowego działamy stosunkowo powoli. Na poziomie pracy mózgu można
to sobie wyobrazić jako przecieranie nowego szlaku w dżungli. Kolejny
raz jest łatwiejszy ponieważ istnieje już raz wytyczona ścieżka. Jeżeli
chcemy, aby nasz mózg się rozwijał, powinniśmy dostarczać mu <strong>możliwie wiele nowych doświadczeń oraz czasu</strong>,
aby mógł z nich wyciągnąć wnioski. Inną praktyczną konsekwencją tej
zasady (dla uczących się i nauczycieli) jest to, że nasz mózg, podobnie
jak wielu podróżników, radzi sobie o wiele lepiej, kiedy może posłużyć
się mapą lub <strong>wie dokąd zmierza.</strong><br />
<h3>
<strong>3. Mózg chętnie korzysta ze wzorców i schematów</strong></h3>
Po upływie pewnego czasu w mózgu utrwalą się połączenia między
neuronami – powstają wzorce i schematy. W naturalny sposób wytwarzają
się one pod wpływem wielokrotnego doświadczenia przykładów danego
zjawiska lub przedmiotu. Cecha ta usprawnia nasze działanie, ponieważ
dysponując schematem nie musimy za każdym razem na nowo klasyfikować
napotkanych obiektów lub wymyślać rozwiązań rutynowych problemów.<br />
<h3>
<strong>4. Mózg uwielbia naśladować</strong></h3>
Zdolność tworzenia schematów idzie w parze ze zdolnością
naśladowania. Efektywnym sposobem tworzenia nowych połączeń w mózgu jest
przyglądanie się i naśladowanie tego co robią inni. Mechanizm ten
szczególnie intensywnie działa, gdy nasz mózg rozwija się intensywnie
między 3 a 4 rokiem życia. Później także warto skorzystać z tej
naturalnej metody wybierając osobę godną naśladowania. Warto jednak
pamiętać, że naśladowanie nie powinno być tylko odtwarzaniem zachowań
danej osoby. Naśladowanie w dorosłym życiu ma sens, gdy zachowania,
które chcemy nabyć <strong>nie tylko obserwujemy, ale także analizujemy i staramy się je zrozumieć</strong>.<br />
<h3>
<strong> </strong><strong>5. Mózg nie funkcjonuje dobrze pod wpływem zbyt dużego stresu</strong></h3>
Zgodnie z teorią Paula McLeana nasz mózg to trzy mózgi w jednym. Można w nim wyróżnić trzy najważniejsze struktury:<br />
<ol>
<li>mózg gadzi – szczególnie okolice pnia mózgu odpowiedzialne za
utrzymanie organizmu przy życiu (temperattura, krążenie, oddychanie,
trawienie)</li>
<li>mózgu ssaków czyli w szczególności układu limbicznego odpowiedzialnego za reakcje emocjonalne i</li>
<li>mózgu uczącego się (kory nowej), który odpowiada za bieżące
przetwarzanie informacji, hamowanie instynktownych reakcji, planowanie
działań i zachowania społeczne</li>
</ol>
Kiedy do organizmu docierają sygnały zagrożenia uwalniana jest
adrenalina i noradrenalina, które wprowadzają ciało w stan gotowości. <strong>Gdy mózg znajduje się pod wpływem silnego stresu, potrafi myśleć tylko o przetrwaniu</strong>.
Krew i energia, które w normalnej sytuacji mogłyby służyć wyższym
procesom myślowym (w obszarze mózgu ssaków i mózgu uczącego się) zostają
przekierowane tak, aby służyć zapewnieniu przetrwania – walce lub
ucieczce. Szereg badań dowodzi, że podwyższony stres pogarsza
funkcjonowanie pamięci. Nie oznacza to jednak, że ze stresu nie może
wyniknąć nic dobrego. Wyzwania służą rozwojowi mózgu i są podstawą jego
ewolucji. Trudno jednak myśleć o skomplikowanych sprawach w obliczu
katastrofy. <strong>Abyśmy uczyli się skutecznie musimy zachować odpowiednią proporcję między dużym wyzwaniem a małym zagrożeniem.</strong>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7707709023613954214.post-78811800983215463262012-05-05T10:05:00.000-07:002012-05-05T10:05:00.763-07:00Darmowe kursy japońskiego #1 - Benkyo.pl<a href="http://2.bp.blogspot.com/-zhMNYygMLYM/T6FrFNwm4BI/AAAAAAAACr8/msIflcYb3KQ/s1600/flaga-jap.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-zhMNYygMLYM/T6FrFNwm4BI/AAAAAAAACr8/msIflcYb3KQ/s1600/flaga-jap.jpg" /></a>Wiele osób, które chcą się nauczyć tego fantastycznego języka jakim jest japoński często od razu sięga za drogie kursy multimedialne lub rezygnuje gdyż uważa, że tylko poprzez odpłatną naukę z nauczycielem są w stanie nauczyć się języka. Oczywiście najlepszym sposobem nauki jest nauka z nauczycielem, a drogie kursy multimedialne, również są lepsze jakościowe od tych tańszych lub darmowych. Natomiast, aby zacząć się uczyć języka, aby zobaczyć, czy podoba nam się jego nauka, czy nauka japońskiego jest taka jaka nam się wydaje wystarczy skorzystać z darmowych źródeł.<br />
<br />
W ten oto sposób zaczynam cykl postów na temat darmowych źródeł, z których można zacząć się uczyć języka japońskiego. Oczywiście na darmowych kursach, czy nawet na płatnych multimedialnych nikt nie nauczy się płynnego japońskiego, ale do nauki podstaw rozpoznawania znaków kana oraz czytania i pisania takie kursy są w sam raz.<br />
<br />
Dziś pierwsza częsć serii:<br />
<br />
<h2>
Darmowe kursy japońskiego #1</h2>
<h3>
Benkyo.pl - kurs japońskiego.</h3>
Strona <a href="http://benkyo.pl/">benkyo.pl</a><a href="http://benkyo.pl/" target="_blank">/</a> jest wirtualnym kursem języka japońskiego. Autorem strony jest jedna osoba, Albert - polak, który od 7 lat mieszka i pracuje w Japonii. W wyniku sytuacji w jakiej się znalazł (przeniesienie swego życia do Japonii) oraz zamiłowania do tej kultury powstał serwis benkyo.pl.<br />
<br />
<h4>
<span style="font-size: small;">Jak to wygląda</span>.</h4>
Wierzcie mi lub nie, ale wygląd strony, design ma bardzo ważne znaczenie na to czy strona służy nauce czy nie. Nie będę się rozwodził tymm razem nad tym tematem. Napisze krótko. Benkyo.pl jest zaprojektowana estetycznie, przejrzyście i poruszanie się po witrynie jest intuicyjnie. Tekst jest formatowany i w wielaki sposób rozróżniany (wyraźnie zaznaczone opisy, przykłady, teksty japońskie itd) Nie stwarza to tzw papki tekstu, co natychmiast odrzuca każdego usera od czytania. Kolorystyka jest stonowana i przyjemna dla oka. Na plus jest również umiejętne wkomponowanie reklam, tak że nie przeszkadzają.<br />
<h4>
Co znajdziemy na benkyo.pl </h4>
Podstawową treścią witryny jest kurs. Na chwile obecną znajduje się tam 10 lekcji. Na początku standardowo - uczymy się znaków hiragana i katakana. Mamy do tego tabelki oraz wyjaśnienia jak czytać poszczególne znaki. Następnie stopniowo poznajemy takie tematy jak liczenie, zaimki, czasowniki. Każda lekcja opisywana jest w przystępny sposób językiem używanym na co dzień do typowej konwersacji. Tematy nie są omawiane po łebkach, natomiast nie powiem, aby mnie "syciły". Jestem zwolennikiem, gdy jakieś zagadnienie jest omawiane na całej masie przykładów, a nie tylko kilku, jak w przypadku kursu benkyo. W niektórych lekcjach znajdują sie gry do nauki oraz mówione dialogi. Uatrakcyjnia to sposób nauki. Generalnie z tych 10 lekcji dowiemy się tylko podstaw języka japońskiego i klika bardziej zaawansowanych tematów jednak aby utrwalić sobie wiedzę, należałoby gdzieś jeszcze sobie poprzerabiać tematy i masę innych przykładów. <br />
<br />
<h4>
Słownik japoński</h4>
Na stronie znajduje się słownik japoński. Nie jest to skopiowany skrypt, ani podlinkowanie do google translatora. Autor wraz z użytkownikami wspólnie tworzy słownik japoński on-line. Do słownika możemy wpisywać zarówno słowa polskie jak i japońskie. Słowa polskie są tłumaczone na japoński w postaci kanji oraz odczyt yomi (hiragana). Natomiast możemy też wpisać w postaci romaji (literami łacińskimi) wyraz japoński, wówczas zostanie przetłumaczony na język polski) . W chwili obecnej słownik posiada ponad 5500 tłumaczeń i wciąż się rozwija i to bardzo dynamicznie, gdyż tłumaczem może zostać każdy. Jest to również kolejna możliwość nauki. Nie dość, że pomagamy innym to również sami się szkolimy przy tym:-)<br />
<br />
<h4>
Forum, Czat, GG i Skype</h4>
Witryna benkyo.pl posiada własne forum gdzie można porozmawiać na wszelkie tematy, ale w szczególności na te związane z nauką języka japońskiego. Od razu informuję, że nie jest to forum widmo a tętniące życiem miejsce do dyskusji. Prawie 500 zarejestrowanych użytkowników i codziennie poruszane wątki doskonale uzupełniają lekcje z witryny głównej.<br />
To co zwróciło moją uwagę to baza osób, które są chętne do nauki japońskiego również poprzez GG czy Skype. Metoda nauki poprzez rozmowę jest najlepsza z technik nauczania. Autor wpadł na świetny pomysł udostępniając miejsce gdzie każdy kto chce z kimś porozmawiać czy popisać po japońsku może zostawić swoje namiary i/lub skorzystać z namiarów do osób już zaanonsowanych.Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7707709023613954214.post-54596105341384966712012-05-02T11:11:00.001-07:002012-05-02T11:11:27.078-07:00Podsumowanie kwietnia<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-iLY8D0xbnaj6f4mlGFrWTRCFtXKX0lvGlpfdMWaXgAYHiHsC6bigejQag-BI3rdaQdHBdThRGYen6vNeJD-TaygHc0CZS_Hfk0kYPm0eTdsLl_az3F2oOYOmySk3iGtVzmgB3131-js/s1600/check+calendar.gif" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="194" id="il_fi" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-iLY8D0xbnaj6f4mlGFrWTRCFtXKX0lvGlpfdMWaXgAYHiHsC6bigejQag-BI3rdaQdHBdThRGYen6vNeJD-TaygHc0CZS_Hfk0kYPm0eTdsLl_az3F2oOYOmySk3iGtVzmgB3131-js/s200/check+calendar.gif" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="200" /></a>Już maj, więc pora na spowiedź, czyli podsumowanie celów założonych w poprzednim miesiącu. Więcej można poczytać we <a href="http://nauka-japonskiego.blogspot.com/2012/03/wyznacz-cel-metoda-skutecznej-nauki.html">wątku o celach</a>.<br />
<br />
Dla przypomnienia wyznaczyłem sobie w kwietniu naukę 250 słówek japońskich oraz 15 kanji. Sprostować muszę, że te 250 słówek chciałem umieć w zapisie hiragana/katakana/romaji. Nie wchodziło w grę nauka tych słówek również w postaci znaków kanji. Kanji to osobna sprawa, ze względu na trochę bardziej skomplikowany sposób nauki. Słówka w hiragana/katakana/romaji można się uczyć fonetycznie podobnie jak np języka angielskiego. Natomiast dla osoby tak początkującej w języku japońskim jak ja nauka Kanji musi się łączyć poprzez techniki słuchowe i wzrokowe.<br />
<br />
No, ale dosyć tego tłumaczenia. pora na suche wyniki, które nie są optymistyczne.<br />
30 kwietnia zrobiłem sobie kartkówkę z posiadanej wiedzy i oto jaki wynik otrzymałem:<br />
<br />
Przerobiłem w miesiącu 220 wyrazów z czego podczas sprawdzianu tylko 110 zapisałem poprawnie hiraganą / katakaną. Czyli skuteczność 50% tego co przerobiłem, a mniej niż połowa tego co planowałem umieć na koniec kwietnia. Podczas sprawdzianu zauważyłem, że fonetycznie wymówiłem poprawnie więcej słówek (ok 150), jednak popełniałem błędy przy pisowni, a więc uznałem to za błąd.<br />
<br />
A co z Kanji? Tutaj porażka totalna. Tylko 3 kanji się nauczyłem i to przy okazji ucząc się czegoś innego. <br />
<br />
Myślę, że powodem tak słabych wyników było osłabienie zapału wraz z końcem miesiąca. Na początku kwietnia, uczyłem się kilka razy w tygodniu, natomiast w ostatnich 2 tygodniach może z 2 razy zajrzałem do notatek :-/<br />
<br />
Cel na maj? Oczywiście poprawić wyniki, czyli nadrobić to co miało już dziś być przerobione i nauczone :-)Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7707709023613954214.post-74596593118768599872012-04-19T23:33:00.000-07:002012-04-19T23:33:00.328-07:00JLPT - co to takiego?JLPT czyli Japan Language Proficiency Test to egzamin potwierdzający znajomość języka japońskiego. Jest on organizowany przez ambasadę japońską w Warszawie i odbywa się obecnie 2 razy w roku. W czerwcu i w grudniu. Pod pewnymi względami można go porównać z egzaminami na certyfikaty
językowe Cambridge (FCE, CAE, CPE). Do testu może podejść każda osoba,
której pierwszym językiem nie jest japoński. Również ja mam ambicję spróbować swoich sił w teście. Oczywiście dopiero jak uznam że moje umiejętności będą na odpowiednim poziomie, który <a href="http://nauka-japonskiego.blogspot.com/p/cele.html">wyznaczyłem sobie</a> na 4 kyu (N5 Obecnie).<br />
<br />
<span style="font-size: x-small;"><span style="color: black;"><b>Nowa formuła egzaminu od 2010 obejmuje 5 poziomów: </b></span></span><br />
<span style="background-color: thistle;"><b>N5 (poziom porównywalny ze wcześniejszym 4 kyū)</b></span><br />
Najniższy poziom języka. Zasób słownictwa powinien obejmować około
800 słów, w tym od 100 do 150 podstawowych znaków kanji. Na tym poziomie
wystarczy umiejętność przeprowadzenia prostej rozmowy oraz umiejętność
czytania i pisania prostych zdań. Poziom ze słuchu jest nieco wyższy
(puszczany tylko jeden raz).<br />
<span style="background-color: thistle;"><b>N4 (poziom porównywalny ze wcześniejszym 3 kyū)</b></span><br />
Poziom średnio zaawansowany. Zasób słownictwa powinien obejmować
około 1500 słów, w tym około 300 znaków kanji. Na tym poziomie osoba
powinna umieć przeprowadzić nieskomplikowaną rozmowę oraz posiadać
umiejętność czytania prostych tekstów. Jest to poziom, który często
wymagany jest przez uczelnię, aby móc studiować w Japonii. Poziom ze
słuchu jest nieco wyższy (puszczany tylko jeden raz).<br />
<b><span style="background-color: thistle;">N3 (poziom obejmujący materiał między wcześniejszym 2 a 3 kyū) </span><span style="font-size: xx-small;">NOWY POZIOM OD 2010 ROKU!</span></b><br />
Poziom średnio zaawansowany. Zasób słownictwa powinien obejmować
powyżej 1500 słów, w tym około 500 znaków kanji. Na tym poziomie osoba
powinna umieć przeprowadzić rozmowę na różne tematy oraz posiadać
umiejętność zrozumienia pojedyńczych tekstów w gazetach i książkach.
Jest to poziom, który często wymagają japońscy pracodawcy. Poziom ze
słuchu jest nieco wyższy (puszczany tylko jeden raz).<br />
<span style="background-color: thistle;"><b>N2 (poziom porównywalny ze wcześniejszym 2 kyū)</b></span><br />
Poziom zaawansowany. Zasób słownictwa powinien obejmować około 6000
słów, w tym od 950 do 1000 znaków kanji. Na tym poziomie osoba powinna
umieć rozmawiać na tematy ogólne oraz czytać zwykłe, niespecjalistyczne
teksty. Oglądając TV potrafi zrozumieć częściowo treść wiadomości oraz
inne programy telewizyjne. Poziom ten umożliwia wyjazd do Japonii w
ramach stypendium. Poziom ze słuchu jest nieco wyższy (puszczany tylko
jeden raz).<br />
<span style="background-color: thistle;"><b>N1 (poziom trochę wyższy niż wcześniejszy 1 kyū)</b></span><br />
Poziom najwyższy (proficiency). Zasób słownictwa powinien obejmować
około 10000 słów, w tym od 1930 do 2000 znaków kanji. Poziom ten pozwala
na normalne życie w Japonii oraz podjęcie tam pracy w japońskiej
firmie. Poziom ze słuchu jest nieco wyższy (puszczany tylko jeden raz).<br />
<br />
<br />
Przystąpienie do egzaminu jest płatne i kosztuje 110 zł bez względu na poziom. Do tego należy doliczyć koszty dojazdu i powrotu z Warszawy, co w zależności od tego kto gdzie mieszka może różnie kosztować. Mnie całość na pewno wyniesie w okolicach 300zł wraz z wyżywieniem. Dlatego ważne jest aby pojechać i zdać, aby nie czuć, że pieniądze zostały wyrzucone w błoto.<br />
<br />
Więcej i aktualizowane informacje na temat egzaminu JLPT można znaleźć na stronie <a href="https://ssl.pjwstk.edu.pl/jlpt/index.php/page/index/1">nihongo noryou shiken</a>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7707709023613954214.post-17139023973669587802012-04-14T06:31:00.000-07:002012-04-14T06:31:14.135-07:00Jaki jest Twój styl nauki ?<span class="txt_srodtytul">Nauka, nauka, nauka. Ciągle tylko nauka. Oczywiście nauka języka japońskiego to dla mnie frajda. Jakkolwiek chciałbym, aby ta nauka była jak najbardziej efektywna. Aby przynosiła jak najwięcej korzyści w jak najkrótszym czasie. Dlatego postanowiłem zagłębić się w wiedzę dotyczącą stylów nauki.<b> </b></span><br />
<br />
<span class="txt_srodtytul"><b>Poznaj swój styl</b></span><br />
<br />
Istnieją cztery główne style uczenia się: wzrokowy, słuchowy, dotykowy
i kinestetyczny. Najprościej można powiedzieć, że wzrokowiec uczy się
poprzez patrzenie, słuchowiec poprzez słyszenie, dotykowiec zdobywa
informacje przez zmysł dotyku i łączy to z emocjami, natomiast
kinestetyk zdobywa wiedzę podczas odgrywania ról, eksperymentowania,
uczestnicząc w wykonywaniu czynności i będąc w ruchu. Oto ciekawostki
związane z poszczególnymi zmysłami.<br />
<br />
<span class="txt_srodtytul"><b>Wzrokowiec</b></span><br />
<br />
Lubi wokół siebie porządek. Gdy w jego otoczeniu panuje nieład
ma trudności z koncentracją. Zwraca uwagę na wygląd zewnętrzny swój i
innych osób. Dobrze zapamiętuje kolory, rysunki, położenie przedmiotów
oraz twarze. Nie ma pamięci do imion, nazwisk, tytułów. Mówi szybko
utrzymując kontakt wzrokowy z rozmówcą. Używa często takich słów jak:
widzieć, patrzeć, wyobrażać, spójrz, obraz, wygląd, kolor, obserwować.
Używa następujący zwrotów: " zobacz, jaka piękna muzyka", "wyglądasz na
zmęczonego", "spójrz jak to pięknie pachnie", "ciemno to widzę", "to
wygląda bardzo interesująco". Najlepiej pamięta to, co zobaczył w
postaci tekstu, filmu, zdjęć, wykresów, prezentacji, materiałów
graficznych. Lubi zapisywać i robić notatki. Preferuje sztuki wizualne. W
nauce nie przeszkadza mu muzyka i odgłosy rozmów, ale panujący w jego otoczeniu chaos i nieporządek. <br />
<br />
<div>
<div id="banP62" style="display: block; margin-bottom: 15px;">
<div id="adKontekst_0">
</div>
</div>
</div>
<span class="txt_srodtytul"><b>Słuchowiec</b></span><br />
<br />
Lubi dialogi i rozmowy. Uczy się słuchając innych i dyskutując.
Dobrze pamięta twarze. Komunikując się z inną osobą zwraca uwagę na
dźwięk jej głosu, sposób mówienia i na to, co mówi. Lubi czytać głośno
lub półgłosem, mówi sam do siebie, śpiewa i gwiżdże. Zapamiętuję muzykę i
przebieg rozmowy, może mieć natomiast kłopoty z odczytywaniem map i
geometrii. Woli mówić o działaniach niż je oglądać. Używa słów: cichy,
głos, dźwięk, odgłosy, głośny, rozmawiać, hałasować. Charakterystyczne
sformułowania to: "słuchaj", "posłuchaj jakie to dobre", "coś mi tu
zgrzyta", "był za duży hałas", "słuchaj jakie to ciekawe". Potrzebuje
ciszy, aby się uczyć. Muzyka lub hałas go rozprasza. Z łatwością uczy
się języków obcych.<br />
<br />
<span class="txt_srodtytul"><b>Dotykowiec (czuciowiec)</b></span><br />
<br />
Uczy się przez dotyk, odbieranie wrażeń na powierzchni skóry.
Używa rąk i palców, które łączy z dotykiem i emocjami. Zwraca uwagę na
gesty i mimikę ciała. Utrzymuje kontakt wzrokowy z rozmówcą. Często
zachowuje się ekspresyjnie; gestykuluje, tupie. Lubi ruch i emocje.
Używa słów: cieszyć się, bać się, zimno, świeży, twardy, miękki,
pachnący, cierpieć oraz następujących zwrotów: "mam wrażenie ", "czujesz
to?", "czuję co masz na myśli". Zapamięta lepiej to, co narysuje. Uczy
się poprzez wykonywanie czynności, koncentruje się na zadaniach
umysłowych. Ma problem z odcięciem się od cudzych uczuć, co nie pozwala
mu się skoncentrować.<br />
<br />
<span class="txt_srodtytul"><b>Kinestetyk</b></span><br />
<br />
Najchętniej uczy się w ruchu. Męczy się słuchając wykładu. Gdy
siedzi na krześle zwykle porusza nogami lub kołysze się. Lubi
nieporządek. Potrzebuje dużo przestrzeni. Cechuje go pragmatyzm. Często
gestykuluje, mówi niewiele i lakonicznie. Używa słów, które opisują
działanie: szybko, ruszać się, organizować, jechać, załatwiać.
Charakterystyczne dla niego zwroty to: "to mnie porusza", "czuję
nacisk", " wezmę sprawy w swoje ręce", "trzeba stąpać twardo po ziemi". W
czasie nauki kinestetyk powinien robić częste przerwy na ćwiczenia
fizyczne lub przemieszczać się. Chociaż sam potrzebuje dużej ilości
ruchu, ruch innych go dekoncentruje. <br />
<br />
Według
przeprowadzonych badań wynika, że około 30% ludzi zapamiętuje trzy
czwarte z tego, co usłyszy, około 40% zapamiętuje trzy czwarte z tego,
co przeczyta lub zobaczy, około 15% najlepiej uczy się dotykowo i tyle
samo uczy się poprzez ruch i działanie, czyli kinestetycznie.<br />
<br />
A ty w jaki sposób się uczysz?<br />
<br />
Jeśli chcesz szybko i efektywnie się czegoś nauczyć, materiał
musi być podany najlepszą z możliwych dróg, odpowiadającą twojemu
stylowi uczenia się. Korzystaj ze stylu uczenia się, jaki preferujesz.<br />
<div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;">
<span style="font-size: x-small;"><br />Więcej... <a href="http://edukacja.gazeta.pl/edukacja/1,101856,5856894,Jaki_jest_twoj_styl_uczenia_sie_.html#ixzz1ojqUf0xv" style="color: #003399;">http://edukacja.gazeta.pl/edukacja/1,101856,5856894,Jaki_jest_twoj_styl_uczenia_sie_.html#ixzz1ojqUf0xv</a></span></div>
<div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;">
</div>
<div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;">
</div>
<div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-size: small;">Mój styl nauki to coś pomiędzy wzrokowcem a kinestetykiem. Niestety ze słuchu nie najlepiej się uczę, a nauka wzrokowa to drugi styl wpajany dzieciom w szkołach. Zauważyłem, że lubię się uczyć, ale co jakiś czas muszę zrobić przerwę aby wstać i się przejść. Często też jak mam możliwość to uczę się na "chodząco". Postanowiłem wykorzystać moje preferencje. Oprócz nauki czysto wzrokowej poprzez program Anki, również uczę się pisząc kana na kartce papieru. Dzięki temu staram się maksymalnie angażować w proces nauki.</span></span></div>
<div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;">
<br /></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7707709023613954214.post-83997178835448212522012-03-26T23:05:00.000-07:002012-03-26T23:05:01.082-07:00Wyznacz cel - metoda skutecznej naukiDziś wpis o tym jak uskutecznić naukę. Poniższy zapisek jest uniwersalny, odnosi się ogólnie do uczenia czegokolwiek, nie tylko do języka japońskiego. Otóż aby nauka była szybsza i skuteczniejsza, należy sobie wyznaczać cele. Wyznaczanie powinniśmy zacząć od ostatecznego celu, tego do którego tak na prawdę dążymy. Najlepiej jak to będzie jakieś marzenie, coś czego pragniemy. W moim przypadku jest to wyjazd do Japonii. Abym mógł się w pełni cieszyć taką wycieczką potrzebuję umiejętności kontaktowania się w tamtejszym języku. Dlatego moim <a href="http://nauka-japonskiego.blogspot.com/p/cele.html">celem strategicznym</a> jest nauczenie się tego języka w takim stopniu abym mógł bezpiecznie się poruszać w Japonii. Takim potwierdzeniem dla siebie, że w jakimś stopniu umiem japoński jest zdanie egzaminu JLPT na 4 kyuu. To są cele długookresowe.<br />
<br />
Przy wyznaczaniu celów bardzo ważne jest wyznaczenie sobie zadań taktycznych. Są to nazwijmy "małe" cele, które zbliżają nas o krok do celów strategicznych. Bardzo ważne jest aby te zadania były wykonywalne i osiągalne w określonej jednostce czasu. Ja wyznaczyłem sobie nauczyć się odpowiedniej ilości i rodzaju słownictwa do końca roku.<br />
<br />
Ostatnio postanowiłem wyznaczać sobie cele trochę w inny sposób. Wcześniej przy wyznaczaniu celu koncentrowałem się na zadaniu, teraz postanowiłem koncentrować się na czasie. Tak zastanawiam się co mogę osiągnąć np w danym miesiącu. Staram się tak dobrać zadanie aby nie było za łatwe, ani za trudne. Bardzo ważne jest aby było wykonywalne. Nie ma nic bardziej demotywującego niż niepowodzenia w wyznaczanych celach. Na kwiecień wyznaczyłem sobie nauczyć się 250 słówek w tym poznać 15 kanji. Myślę, że ten cel jest jak najbardziej wykonywalny dla mnie, jednak pod warunkiem, że się przyłożę. Mam również inne zajęcia i tam również mam cele do zrealizowania na kwiecień. Liczę, że zaliczę je wszystkie. Nic tak bardzo nie cieszy człowieka jak odhaczenie zrobionego zadania :-)Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7707709023613954214.post-43437958676520486692012-03-09T22:51:00.000-08:002012-03-09T22:51:00.863-08:00Anki - rewelacyjny program do nauki słowek japońskichW jednym z wcześniejszych wpisów opisałem metodę jaka stosuje do <a href="http://nauka-japonskiego.blogspot.com/2012/03/fiszki-z-hiragana-i-katakana.html">nauki hiragany i katakany</a>. Była to technika z wykorzystaniem papierowych fiszek. Dziś stosuję jej nowocześniejszą formę na miarę XXI wieku. Korzystam z fiszek elektronicznych. Umożliwia mi to fenomenalny program jakim jest <a href="http://ankisrs.net/">ANKI</a>. To darmowe oprogramowanie pozwala na naukę słówek (ale nie tylko) w każdym języku.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/6d/Ankireview.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/6d/Ankireview.png" width="191" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Anki - program do nauki japońskiego języka (źródło: http://en.wikipedia.org/wiki/Anki)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
Założenie programu jest banalne jak wcześniej opisane fiszki. Program pokazuje nam jedną stronę fiszki, a my odpowiadamy co jest po drugiej stronie. Następnie klikamy sprawdź i weryfikujemy naszą odpowiedź. W tym miejscu zaczyna się już wyższość programu od papierowych karteczek. Po sprawdzeniu odpowiedzi, oceniamy naszą znajomość danego słowa. Jeśli nie odpowiedzieliśmy dobrze i to zaznaczymy to program nas bardzo szybko przepyta ponownie z danego słówka. W kolei gdy zaznaczymy, że dobrze się czujemy ze znajomością, lub bardzo dobrze albo jeszcze lepiej, to program w dopiero za kilka lub kilkanaście dni zapyta się o te słówko. Tak to w uproszczeniu wygląda, ale za działaniem tego mechanizmu działa bardzo dobry algorytm, który ma nas uczyć efektywnie, czyli jak najmniej czasu spędzić na czymś co umiemy a najwięcej na czymś co nie umiemy i potrzeba to utrwalić.<br />
<br />
Skoro już porównuje do fiszek papierowych ten programik to napomnę kolejną zaletę. Nie trzeba marnować tyle papieru na fiszki. Poza tym fiszek wcale nie trzeba przygotowywać. Można skorzystać z już istniejących, stworzonych przez innych użytkowników i udostępnionych w sieci. Tak więc kilkaset słówek możemy w kilka sekund ściągnąć na komputer i zacząć naukę.<br />
Program ma na tyle inteligentny algorytm nauki, że nie każe nam się od razu uczyć tych kilkuset słówek. Dzieli je na porcje lekcji i stopniowo nam dostarcza. Każda lekcja składa się z powtórek starych słówek oraz wdrożenie nowego słownictwa. Przy czym proporcje możemy ustalać jak chcemy.<br />
<br />
Tworzenie własnych fiszek jest oczywiście również możliwe, tak jak edytowanie już istniejących zestawów. Program na naprawdę wiele możliwości, które pewnie kiedyś opiszę na łamach bloga.<br />
<br />
W chwili obecnej przerabiam lekcje z nauki Hiragana Katakana oraz słownictwo na 4kyuu JLPT.<br />
To ostatnie zajmie mi na pewno sporo czasu, ale mam zamiar stworzyć własną talie fiszek, które będą zawierać słówka jakie wyuczę się aby osiagnąć <a href="http://nauka-japonskiego.blogspot.com/p/cele.html">cele taktyczne </a>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7707709023613954214.post-53693118020159389072012-03-05T22:00:00.000-08:002012-03-05T22:00:27.026-08:00Fiszki z hiragana i katakanąNo to do dzieła. Nauka idzie pełna parą. Zaczynam od przypomnienia sobie podstawowych sylabariuszy japońskich czyli katakany i hiragany. Gdy się uczyłem japońskiego w 2008 roku miałem opanowane rozpoznawanie tych znaków. Niestety dziś muszę się ich uczyć od początku. Wiedza nie pielęgnowana marnieje. Tak ,więc znalazłem stare notatki jakie prowadziłem w związku z nauką japońskiego, a w nich karteczki z hiragana i katakaną.<br />
<br />
<span style="font-size: large;">Nauka katakany i hiragany poprzez fiszki</span><br />
<br />
Uważam, że jest to rewelacyjny sposób na opanowanie sylabariuszy japońskich dlatego polecam te metodę każdemu. Technika jest banalnie prosta. Wycinamy z kartki papieru niewielkie kwadraciki formatu 5x5 cm. Z jednej strony piszemy (rysujemy :-) znak z sylabariusza, a z drugiej piszemy jego odpowiednik w romaji. Nauka polega na losowym wyciąganiu fiszek w taki sposób aby widzieć symbol. Następnie należy go poprawnie przeczytać i sprawdzić na odwrocie czy zrobiliśmy to poprawnie. Można również wykonać ćwiczenie odwrotne. Widzimy zapis romaji i staramy sobie w myślach wyobrazić znak, albo lepiej napisać go na jakiejś podręcznej karteczce.<br />
<br />
Ta technika jest doskonała na początkowe oswojenie się z sylabariuszami. Poza tym, to świetna zabawa. Niestety nie nauczymy się w ten sposób pisać, a jedynie czytać (rozpoznawać) poszczególne znaki.<br />
Nie mniej jednak jest to doskonałe ćwiczenie dla początkujących.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7707709023613954214.post-45617551627602055452012-02-29T20:35:00.000-08:002012-02-29T20:35:16.382-08:00Rusza BlogDziś rusza mój blog. Postanowiłem go uruchomić aby się w końcu zmotywować do nauki japońskiego. Piszę "w końcu" ponieważ mówienie pisanie po japońsku marzy mi się od 2008 roku. Wtedy to po raz pierwszy postanowiłem nauczyć się języka japońskiego. Mój zapał trwał jakiś czas, ale się skończył. Przez ten krótki czas uczyłem się japońskiego samodzielnie. Jako źródła posłużyły mi materiały dostępne w internecie. Niestety z braku determinacji i samodyscypliny nauka poszła w las, a co się nauczyłem to zapomniałem. Oczywiście, na pewno w podświadomości utrwaliły się jakieś informacje, ale ponownie potrzeba czasu aby je odświeżyć. <br />
<br />
Tak więc od dziś rusza moja kolejna próba nauki języka japońskiego. Kolejna i zarazem ostatnia, ponieważ ta zakończy się sukcesem. Myślę, że prowadzenie bloga, a zwłaszcza komentarze będą bardzo budujące i mobilizujące do osiągnięcia celu.<br />
<br />
Jeżeli ktoś również ma takie marzenie, aby nauczyć się japońskiego języka to właśnie teraz jest świetny moment. Można zacząć równo ze mną. Uważam, że świetnym rozwiązaniem jest wspólne osiąganie celów. To dodatkowo mobilizuje.Unknownnoreply@blogger.com1